اقدام در خیرات و مبرات پسندیده بودن نیکوکاری برای نتیجه هایی است که از آن حاصل می‌شود و البته هرچه این نتایج و آثار، همگانی‌تر و پاینده‌تر باشد، نیکوکاری خود نیز پسندیده‌تر و عالی‌تر خواهد بود. معالجۀ یک بیمار، نیکوکاری و احسان است، ولی ساختن و به راه انداختن بیمارستانی که روزانه صدها بیمار را معالجه کند، با آن قابل سنجش نیست. تعلیم یک دانشجو پسندیده است، ولی هرگز به پایۀ تأسیس یک موسسه‌ای که سالانه صدها دانشمند بیرون می‌دهد، نخواهد رسید، این است که «اوقاف عامه» و «خیرات و مبرات همگانی» از مراتب عالیۀ احسان و نیکوکاری است. در اصطلاح شرع، این خیرات عمومی به «صدقۀ جاریه» تعبیر شده است. پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله می‌فرماید: دو چیز وسیله سربلندی مرد است: یکی فرزند صالح و دیگری صدقه جاریه. و چنان‌که از کتاب و سنت معلوم می‌شود، تا «صدقۀ جاریه» برپاست، خدای متعال در حق کسی که آن را صدقه کرده، حسنات می‌نویسد